Ból pleców i jego przyczyny

Przyczyny bólu pleców mogą być różne. Głównym rozróżnieniem jest to, czy przyczyny są wrodzone czy nabyte. Około 10-20% bólów pleców może być wrodzonych lub dziedzicznych, takich jak złamanie łuku kręgowego lub skostnienie dolnego odcinka kręgosłupa lędźwiowego z miednicą. Ponadto wymieniono wiele czynników drugorzędnych, takich jak obciążenie psychiczne, stres i ciężkie czynności związane z pracą. Jednak główną przyczyną bólu pleców jest prawdopodobnie napięcie mięśni. Materac jako przyczyna bólu pleców jest raczej mało prawdopodobny, w końcu większość ludzi nie ma wysokiej jakości materaca i nadal nie odczuwa bólu pleców.

Oświadczenia naukowe

Naukowcom bardzo trudno jest ocenić te główne przyczyny. Odpowiadają za to dwa czynniki. Pierwszym czynnikiem jest to, że napięć mięśniowych nie można wykryć za pomocą urządzeń takich jak promieniowanie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny, ale można dostrzec jedynie widoczne uszkodzenia. Zdecydowanie najważniejszy powód jest ignorowany przez naukę, ponieważ istniał zanim nauka w ogóle zaczęła zajmować się problemem bólu pleców.

Siedzenie sprawia, że plecy

Około 200 lat temu krzesło zostało wprowadzone jako mebel do siedzenia dla ogółu społeczeństwa. Wcześniej ludzie siedzieli głównie na podłodze w naturalnej pozycji kucznej. Wielu z nich korzystało z małych taboretów, które pomagały im kucać. Nasza nowoczesna medycyna ma około 150 lat. Kiedy opracowano normalne wartości naszej zachodniej medycyny konwencjonalnej, wszyscy już siedzieli przez dużą część swojego życia.

Ludzie w naszej formie cywilizacji siedzą od wczesnego dzieciństwa i to właśnie wiele godzin spędzonych w szkole w szczególności zaprogramowało w ludziach chorobę siedzenia. Mechanizm ten nigdy nie został naukowo zbadany w porównaniu z osobami, które nie uczęszczały do szkoły. Przeprowadzono raczej badania porównujące osoby, które mają siedzącą i stojącą pracę, ale obie siedziały w szkole.

Jeśli spojrzymy na problem siedzenia, większość ludzi uważa, że bezruch podczas siedzenia jest przyczyną bólu pleców. Liczne zalecenia dotyczące leczenia opierają się na tym założeniu. Powinieneś więcej się ruszać. Istnieje również przekonanie, że siedzenie powoduje osłabienie mięśni. Uważa się, że te słabe mięśnie są odpowiedzialne za ból pleców. Również w tym przypadku systemy krzeseł starają się zapewnić dalsze wzmocnienie mięśni.

Skrócenie mięśni jako przyczyna choroby

Jednak rzeczywisty mechanizm powodujący ból pleców jest prawdopodobnie inny. Siedzenie prowadzi do znacznego skrócenia mięśni, które są znacznie krótsze w porównaniu do naturalnej postawy, jak to miało miejsce podczas kucania. Nie dotyczy to pojedynczego mięśnia, ale wielu mięśni, które jednak prowadzą do problemów w pewnej kaskadzie łańcuchowej.

Ściśle mówiąc, skrócenie mięśnia nie jest faktycznym skróceniem, a jedynie utratą elastyczności mięśnia pod koniec pełnego rozciągnięcia. Skrócenie mięśni jest w rzeczywistości mechanizmem ochronnym organizmu, aby zapobiec zatrzymaniu się kości stawu na końcu ruchu stawu. Ma to na celu ochronę stawu przed uszkodzeniem. Jeśli jednak mięśnie są regularnie poruszane w swoim zakresie ruchu do pełnego zgięcia i pełnego wyprostu, mięsień dostosowuje się do tego mniejszego zakresu ruchu. Funkcja hamowania, która ma na celu ochronę stawu, rozpoczyna się na długo przed osiągnięciem ogranicznika kostnego stawu. Sprawia to, że mięsień staje się mniej elastyczny lub, mówiąc inaczej, skraca się.

Rozciąganie to za mało

Po skróceniu mięśnia nie można przywrócić jego pierwotnej długości, nawet za pomocą ćwiczeń rozciągających. Powodem tego jest mechanizm, który jest wbudowany w kostną wstawkę ścięgna mięśnia. Im krótszy mięsień, tym większa siła rozciągająca do niego przyłożona i tym wyższe napięcie mięśniowe zgłaszane do mózgu. Mózg zwiększa wtedy napięcie samego mięśnia, tworząc błędne koło. Ćwiczenia rozciągające zwiększają to napięcie, a tym samym prowadzą do pogorszenia elastyczności. Im więcej rozciągania jest wykonywane, tym bardziej zwiększa się przeciwnapięcie w mięśniu i tym mniejsza jest jego zdolność do rozciągania lub elastyczność.

Mięsień jest w stanie zwiększyć swój rozmiar, gdy wymagana jest większa siła, a także staje się słabszy, gdy wymagana jest mniejsza siła. Mechanizm ten jest wykorzystywany w studiu fitness. Podczas treningu siłowego mięsień jest przekonany, że potrzebuje więcej siły. Mięsień rośnie. Jeśli przestaniesz chodzić na siłownię, mięśnie znów staną się słabsze. Mięsień nie jest w stanie samodzielnie przywrócić swojej pierwotnej elastyczności lub naturalnej długości.

Skrócenie mięśni następuje samoistnie w wyniku wielogodzinnego siedzenia. Jednak w celu przywrócenia elastyczności i długości mięśni wymagane jest przekierowanie. Poprzez wywieranie nacisku na wkładkę mięśniową można wpływać na chrząstkę włóknistą we wkładce ścięgna w taki sposób, aby wbudowane w nią czujniki nie informowały mózgu o zwiększonym napięciu mięśni. W takim przypadku mięsień może zostać przywrócony do swojej pierwotnej elastyczności lub długości.

Mięsień zginacz biodra (psoas)

Pierwsze skrócenie mięśni wpływa na mięśnie zginaczy bioder, a mięsień lędźwiowy jest pierwszym, który jest dotknięty. Szczególną cechą tego mięśnia jest to, że nie leży z przodu ani z tyłu ciała, ale biegnie ukośnie przez ciało od przodu biodra do tyłu kręgosłupa lędźwiowego.

Ten przebieg mięśnia powoduje jego skrócenie podczas siedzenia, ale podczas wstawania silne pociągnięcie ciągnie kręgosłup do tyłu w zagłębienie pleców, ściskając krążki międzykręgowe. Powoduje to dalsze skracanie mięśni w zagłębieniu pleców. Dotyczy to zarówno zewnętrznych, jak i środkowych warstw mięśni pleców. Skrócenie mięśnia zginacza biodra prowadzi jedynie do zwiększonego nacisku podczas stania. Jest to również powód, dla którego 72% osób, które zwykle nie odczuwają bólu, nadal odczuwa ból pleców po staniu przez maksymalnie dwie godziny, ponieważ mięsień zginacza biodra ściska dyski międzykręgowe tylko podczas stania. Z kolei skrócenie dwóch zewnętrznych mięśni pleców prowadzi do stałego wgłębienia pleców, nawet podczas siedzenia.

Rozwój mięśni, które są zbyt słabe pomimo ich skrócenia

Z powodu silnego ucisku tylnej części kręgosłupa przez te skrócone mięśnie, kości z tyłu kręgosłupa bardzo się do siebie zbliżają. Głęboka warstwa mięśni pleców nie może już pracować, ponieważ punkty zawieszenia są zbyt blisko siebie i dlatego zwisają tylko między kośćmi. W wyniku tej bezużyteczności głębokie mięśnie pleców coraz bardziej zanikają i ostatecznie przekształcają się w tłuszcz, którego później nie można już przekształcić z powrotem w mięśnie.

Wzmocnienie mięśni nie jest konieczne – koń jest okiełznany od tyłu.

Aby wzmocnić mięśnie głębokie pleców, najczęstszym zabiegiem jest przede wszystkim trening mięśni brzucha. Rzeczywiście możliwe jest łatwe reaktywowanie głębokich mięśni pleców poprzez trening mięśni brzucha. Mechanizm ten stawia jednak wóz przed koniem. Prawidłowym sposobem byłoby ponowne uelastycznienie skróconych mięśni za pomocą mechanizmu opisanego powyżej poprzez wywieranie nacisku na czujniki w ścięgnie lub wkładce mięśniowej, usuwając w ten sposób napięcie z mięśni zginaczy bioder i mięśni pleców. Gumowaty krążek międzykręgowy mógłby się wtedy samoistnie rozwinąć i zaopatrywać w składniki odżywcze z otoczenia niczym gąbka. Zamiast tego trening mięśni brzucha powoduje dodatkową kompresję krążka międzykręgowego w przedniej części kręgosłupa. Jedynym pozytywnym efektem tego jest to, że hipomochlion tylnej krawędzi kręgosłupa pozwala strukturom znajdującym się daleko z tyłu kręgosłupa na dalsze odsunięcie się od siebie, dzięki czemu punkty zawieszenia głębokich mięśni pleców są ponownie dalej od siebie. Pozwala to na ponowne zaangażowanie głębokich mięśni pleców między tymi dwoma punktami zawieszenia. Jednak krążki międzykręgowe są nadal posiniaczone i nie są odciążone.

Funkcja mięśnia

Funkcją mięśnia jest przede wszystkim zdolność do kurczenia się, ale musi on także być w stanie ponownie się rozluźnić. Mięsień ten nie pełni jednak przypisywanej mu funkcji stabilizującej. Za stabilność ciała odpowiadają kości, a nie mięśnie. Gdyby ludzie składali się wyłącznie z mięśni, nie byliby w ogóle stabilni, ale skurczyliby się do minimalnych rozmiarów. Mięsień jest zawsze połączony z dwiema kośćmi, między którymi znajduje się miękki dysk lub miękka tkanka chrzęstna.

Im silniejszy staje się mięsień, tym bardziej uciskany jest krążek międzykręgowy lub chrząstka. Więcej mięśni lub więcej siły oznacza również większe ściśnięcie krążka międzykręgowego. Uczucie zwiększonej stabilności i zmniejszenie bólu z powodu większej liczby mięśni wynika ze zmniejszenia tarcia. Stabilność osiągnięta dzięki większej liczbie mięśni rzeczywiście istnieje. Jednak stabilność jest w rzeczywistości nadmierną stabilnością ze zmiażdżeniem krążków międzykręgowych lub chrząstki, a nie zdrową stabilnością, która w rzeczywistości byłaby zapewniona przez nieodłączne napięcie tej tkanki i również zapewniłaby wolność od bólu, ale tym razem zdrowego.

Wybrzuszony dysk

Zwiększony nacisk mięśni prowadzi do ściśnięcia krążka międzykręgowego, co początkowo objawia się wybrzuszeniem, a następnie przepukliną, a także do zwiększonego zużycia małych stawów kręgowych z tyłu (artroza stawów międzywyrostkowych), zakończenia nerwowe (zwężenie neuroforaminalne) i zwężenie kanału kręgowego (zwężenie głównego kanału nerwowego) z powodu powiększonych stawów kręgowych wywołanych ciśnieniem i osteochondrozy, tj. całkowitego starcia krążka międzykręgowego z bolesnym tarciem kości trzonu kręgu o siebie.

Tak długo, jak mięśnie głębokie pleców nie przekształciły się jeszcze całkowicie w tłuszcz i tak długo, jak występuje tylko wypukłość dysku lub inne niewielkie zużycie dysku, opisany tutaj mechanizm rozwoju można odwrócić, poprawiając elastyczność mięśnia. Jednak, jak opisano powyżej, nie osiąga się tego poprzez wzmocnienie mięśni, a jedynie poprzez poprawę elastyczności poprzez nacisk na wkładkę mięśniową i późniejsze codzienne, regularne ćwiczenia. W przypadku poważnych zmian w kręgosłupie może być konieczne podjęcie działań, w tym operacji, w celu ustalenia możliwości terapeutycznych.

Po operacji kręgosłupa

Najpóźniej po operacji kręgosłupa należy przywrócić elastyczność mięśni w stanie wolnym od bólu, a następnie utrzymać tę elastyczność za pomocą stałych ćwiczeń rozciągających. Dopiero ostatnim krokiem jest wzmocnienie mięśni, ale w większości przypadków nie jest to już konieczne.

Spis treści